Chapter 29 :DD

Z samego rana, gdy się obudziłam, potem już nie mogłam usnąć. Choć nawet jeszcze do końca słońce się nie wychyliło zza horyzontu, ja już byłam na nogach.
Następną godzinę spędziłam w wannie,nie mając nic innego do roboty, nie chcąc oczywiście budzić chłopaków.
Potem wysłałam sms Sam, w którym podałam jej godzinę i miejsce spotkania.
Nie chciałam dzwonić, gdyż bałam się że ona też obraziła się na mnie za to że wyjechałam. Miałam też nadzieję że przyjdzie.
Mając jeszcze sporo czasu, wzięłam walizkę, z którą podróżowałam przez ostatnie tygodnie i wyjęłam z niej wszystkie rzeczy, które w większości poszły do prania.
Nawet to nie zajęło mi dużo czasu. Wreszcie coś mi zaświtało. Założyłam na siebie mój fioletowy szlafrok i jak najciszej umiałam zeszłam na dół.
W półkach znalazłam wszystkie potrzebne mi przedmioty i zajęłam się robieniem babeczek.
W połowie już wydawało mi się że wyjdą złe, gdyż ja nigdy nie piekłam, jedyne co, to tylko kupowałam. Toteż nowe wyzwanie z samego rana poprawiło mi humor.
Minęła godzina, gdy dźwięk w piekarniku oznajmił że jest gotowe.
Pośpiesznie wyjęłam babeczki i odstawiłam je do ostygnięcia, a ja w tym czasie poszłam się przebrać.
Po pomalowaniu się i wyprostowaniu włosów szybko się ubrałam. Kurtkę i torebkę zniosłam do salonu, by potem nie wchodzić do góry i skierowałam się do kuchni.
Zamiast zastać całego stołu w babeczkach, zastałam chłopaków z pełnymi buziami i walające się papierki po podłodze, a po moich babeczkach ani śladu.
-Ej, miałam je ozdobić -żąchnęłam się.
-I bez tego były dobre -Lou ledwo przełknął to co miał w buzi.
-Dobra nie ważne.
Wyszłam do salonu by zabrać swoje rzeczy. Właśnie zakładałam kurtkę gdy wszedł Niall.
-Idziesz gdzieś?- zapytał.
-Tak, umówiłam się z Sam.
-Myślałem że ten dzień spędzimy razem.
-Lepiej na razie nie wystawiać się do aparatu.
Pokiwał głową, a ja cmoknęłam go w policzek.
Wzięłam torebkę i wyszłam, rozglądając się za taksówką, ale chwilę potem z okna wychylił się Niall i rzucił mi kluczyki. No tak, wsiadłam do Porshe i skierowałam się do ulubionej kawiarnii Sam, tym też chciałam ją trochę udobruchać.
Po zaparkowaniu i wejściu do środka w rogu sali zauważyłam Sam.
-Myślałam że nie przyjdziesz? - zaczęłam chociaż nie były to odpowiednie słowa jak na początek.
-Tak, miałam taki zamiar- odpowiedziała z wymuszonym uśmiechem.
-No przepraszam, nawet nie wiedziałam że będę wyjeżdżać, chciałam cię potem o tym powiadomić, ale pewnie Niall by się o to pytał i...
-Pytał się i bez tego, ale to nie o to tu chodzi.
-Nie rozumiem.
-Jak mogłaś przefarbować włosy, to ja tu miałam być jedyną blondynką!-wreszcie się uśmiechnęła, tak jakby tylko wcześniej udawała.
Za to ja, zamiast również się uśmiechnąć zaczęłam się spazmatycznie śmiać, aż para przy sąsiednim stoliku zaczęła się na mnie krzywo patrzeć.
-Przykro mi, ale zamierzam zostać w takich jeszcze na jakiś czas.
-O nie, za chwilę idziesz do fryzjerki i przefarbujesz je!
-Nie za chwilę, bo muszę się chyba umówić nie?
-Już to zrobiłam - uśmiechnęła się w zwycięskim geście.
-Ale jak, przecież dopiero przyszłam.
-Powiem tak, na pewno na jednej okładce nie byłaś.
-Dwóch?
-O wiele więcej.
-Super, dobra mogę iść, ale najpierw zjem śniadanie, bo chłopaki zjedli mi poprzednie.
-Jasne, już zamówiłam ci.
Pokiwałam głową.
-To jak między tobą a Niall'em wszystko w porządku?-dodała.
-Można tak powiedzieć.
Widząc wyraz mojej twarzy nie zadawała więcej pytań. Szczerze mówiąc nie chciałam o tym rozmawiać, na razie jeszcze nie. A czy mówiąc że wszystko jest w porządku nie skłamałabym? Przez dłuzszy czas nie będzie tak jak kiedyś, może z czasem, jak wszystko wróci do normy. Na pewno nie stanie się to w najbliższym czasie, gdy oni wyjadą, a ja zostanę w opustoszałym domu.
Z moich myśli wyrwał mnie kelner, który przyniósł nasze zamówienia.
Oczywiście było to ciastko, które zawsze zamawiałam w tym miejscu i obie dostałyśmy również Latte.
Pół godziny później siedziałyśmy już moim samochodzie i jechałyśmy do fryzjera, do którego chodziłam odkąd skończyłam 15 lat.
Tak na prawdę nie chciałam znów wracać do starego koloru, ale skoro wszystkim w moim otoczeniu to nie pasowało, musiałam to zrobić. Może jednak nie było mi w tym odcieniu ładnie, tak jak sobie wmawiałam.
Ostatecznie wychodząc z salonu nie wyglądałam tak samo jak miesiąc temu.
Owszem, zmieniłam kolor, ale na jeszcze ciemniejszy niż przedtem, podchodzący pod czarny.

Zmiana koloru, przypomniała mi też o czymś, co zrobiłam w Islip, mianowicie o tatuażu. To jednak prawda, że jak się zacznie nie można przestać.
Chciałam więcej, ale z tym planem nie mogłam się zdradzić, zwłaszcza przy Sami. Ona nie była nigdy za 'okaleczaniem' skóry, tak samo jak Alexis.
Narazie tylko Harry wiedział o moim pierwszym i chciałam aby tak zostało.
Po przejściu okolicznych sklepów z Sam, ona musiała już wracać. Ku moim licznym prośbom zgodziła się bym podwiozła ją do domu.
Kupiłyśmy dzisiaj dość dużo rzeczy i nie chciałam żeby szła pieszo, nawet jeśli było to 10 minut.
Mieszkała w całkiem przeciwnym ode mnie kierunku, dlatego wracając musiałam znów przejechać przez centrum.
Nadal po głowie chodziło mi ta jedna rzecz.Musiałam się powstrzymywać by nie stanąć przy pierwszym lepszym salonie tatuaży. Jednak gdy stanęłam w gigantycznym korku postanowiłam jakoś zatuszować ten czas.
Nie był to jak podejrzewałam, pierwszy lepszy salon Tattoo, o tym dowiedziałam się od Zayn'a, gdy zapytałam go o pierwszy tatuaż.
Byłam jednak nieco spięta. Usiadłam w poczekalni i zaczęłam przeglądać katalog.Ten za duży, ten zbyt skomplikowany ten mi się nie podoba.
Dopiero gdy na którejś ze stron zobaczyłam napis 'Ostatnia Szansa', wiedziałam po co tak na prawdę tu przyszłam.
Może i było to młodzieńcze zachowanie i możliwe ze kiedyś będę tego żałować. Może. Weszłam do pokoju i powiedziałam jak wyglądac ma tatuaż.
Kilkanaście minut później na moim prawym nadgarstku widniała literka 'N'.
Nie była też w widocznym miejscu gdyż na codzień to miejsce zakrywa bransoletka.
Z jednej strony byłam zadowolona, na tyle zadowolona by tego samego dnia zrobić drugi, większy. Nie chciałam zaraz stawać się tak jak Harry czy Zayn, to będzie góra 10 tatuażnie nie więcj i na pewno nie w jednym przedziale czasowym.
Pierwszy tatuaż na plecach, drugi na nadgarstku, trzeci postanowiłam mieć na przedramieniu, może i było to dość widoczne miejsce, ale dzisiaj na pewno nikt się o tym nie dowie, na pewno nie przy bluzce z długim rękawem.
Gdy wyszłam z budynku, na dworze już się ściemniało.
Straciłam kompletnie poczucie czasu.
Wsiadłam prędko do samochodu i ruszyłam prosto do domu.
Po zaparkowaniu, na głowę zaciagnęłam bardziej czapkę, by od razu nie dowiedzieli się że zmieniłam kolor włosów.
Na samym początku weszłam do salonu, ale tam ich nie było, w kuchni także.
Pomyślałam że gdzieś wyszli. Weszłam do góry. Wchodząc po schodach usłyszałam że coś, a raczej ktoś upadł i to w moim pokoju.
Otworzyłam drzwi, ale nie było tam żywego ducha.
Odłożyłam kurtkę na fotel, rozpakowałam torebkę i odłożyłam czapkę na miejsce. Następnie wzięłam kurtke by ją schować w szafie.
Otworzyłam drzwi.
-Cześć!-po tym jak krzyknęłam, Lou przywitał się jakby wcale nie siedział w mojej szafie.
-Kurde, czemu mnie straszysz i jeszcze z mojej szafy!
-Pod prysznicem nie było miejsca.
-Co?
Zamknęłam drzwi szafy, chociaż nadal tam siedział. Poszłam do łazienki i odsłoniłam drzwi prysznica.
-Hej!-przywitali mnie Harry, Zayn i Liam.
-Zapytałabym, ale nie chce wiedzieć.
Przeszłam znów do pokoju, a oni za mną, Louis też wyszedł do nas.
-Wiecie co, jednak muszę zapytać co robicie.
-Oglądaliśmy twoje ubrania-odpowiedział Harry, jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie.
-Mam zgadywać, że Niall siedzi pod łóżkiem?
-Nie jego nie ma.
-Dobra, nie ważne, a co chcieliście od moich ubrań?
-Nie od wszystkich, wybieraliśmy sukienkę.
-Bo?
-Bo idziesz jutro z nami na rozdanie nagród!
-Bo?
-No weź, będzie fajnie.
-Jakoś nigdy nie chodziłam, a teraz jest jakiś szczególna okazja.
-Nie.
-Oj dobra, a teraz możecie już sobie iść.
-Okej, a właśnie, fajnie że masz znów ciemne włosy-napomknął Malik.
Wywóciłam oczami. Po tym jak wyszli usiadłam za biurkiem by włączyć laptopa. Znów uchyliły się drzwi.
-Zostawiłeś buty pod prysznicem?- zapytałam nawet nie wiedząc kto wchodzi.
-Nieee-odpowiedział mi dzwiony Niall.
Gwałtownie się odwróciłam. Uśmiechał się.
-Gdzie byłeś?
-Musiałem coś załatwić-nie dał mi dojść do głosu, bo wręczył mi małe pudełeczko ze znaczkiem Chanel.
-Przyszło to dzisiaj pocztą-wytłumaczył.
Otworzyłam je, w środku był naszyjnik z logiem marki, ale nie wiedziałam po co to i od kogo.
Jednak było coś tam jeszcze, list. Nie taki zwyczajny, wydrukowany na kredowym papierze ze specjalnymi zdobieniami.
'Chcielibyśmy w ten sposób zaprosić cię do współpracy z marką Chanel.
Zapraszamy do naszego biura, jutro od 12 do 16.'
Pod spodem załączony był jeszcze adres.
-To żart?
-Nie wiem, tylko odebrałem.
-Nie ważne.
-Czyli nie pójdziesz?- trochę się zmartwił.
-Po co?
-Tylko by dowiedzieć się o co im chodzi.
-Jeszcze się zastanowię.
-Okej- zaczął wychodzić.
-A tak w ogóle, ładniej ci w ciemniejszych włosach- uśmiechnął się i wyszedł.
Bardzo dziwiło mnie jego zachowanie, był taki nieobecny.
Wyszłam za nim, pierwsze gdzie zaczęłam go szukać to jego pokój, tam też go znalazłam.
Siedział na swoim łóżku oczy wbijając w podłogę.
Usiadłam obok niego.
-Coś się stało?-zapytałam z lekko odczuwalnym strachem w głosie.
Odwrócił się w moją stronę.
-Czy zostałaś ze mną tylko dlatego że cię to prosiłem?
Jego słowa kilka razy przeleciały mi przez głowę, póki je zrozumiałam.
-Oczywiście, że nie.
Wyciągnął rękę by dotknąć mojego policzka, ale w połowie drogi się zawahał i tego nie zrobił. Spojrzałam na niego pytającym wzrokiem.
-Mam wrażenie, że coś się między nami zmieniło -mruknął na wpół słyszalnie.
-Wiesz dobrze, że na razie nie będzie tak jak kiedyś.
-A kiedy, za miesiąc, rok? Myślisz, że fajnie się czuję z tym że nawet nie mogę cię pocałować.
-Wiesz, że to nie tak.
-A jak? Powiedz mi czy już zawsze tak będzie, czy może kiedyś. Nie rozumiem co zrobiłem źle.
Teraz ja wyciągnęłam dłoń żeby dotknąć jego policzka, ale złapał mnie za nią.
-Wiesz że nie o to mi chodzi- sprostował.
Spojrzał na moją rękę. Odwrócił ją, szczególniej przyjrzał się nadgarstkowi.
-Nadal?-zapytał niepewnie.
-Teraz już wiesz, na pewno nie zrobiłabym tego gdybyś nie był dla mnie ważny.
Wreszcie lekko podniósł kąciki ust. Znów w jego oczach pojawiły się żywsze kolory.
Potem, pierwszy raz od kilku tygodni, pocałował mnie. Nie był to normalny pocałunek, wydawał się spragniony, inny. Oddałam go, wreszcie czując jego bliskość, której tyle oczekiwałam.
Gdy oderwał się ode mnie, widać było na jego twarzy szczęście.
-Kiedy się przekonałaś do tatuaży?
-W pierwszy dzień, kiedy wyjechałam.
Popatrzył na mnie zdziwionym wzrokiem. Zarzuciłam tylko włosy na jedną stronę i pokazałam mu tatuaż na karku.
-Masz dwa?-zdziwił się.
-Trzy- pokazałam mu jeszcze ten na przedramieniu.
-Wystarczy tyle.
Wzruszyłam ramionami.
Cmoknęłam go jeszcze raz i wyszłam do siebie. Na razie jeszcze nie chciałam spać z nim w jednym łóżku, za dużo atrakcji jak na jeden dzień.
Byłam kompletnie padnięta.
-----------------------

Coś mi chyba nie wyszedł. Takie coś jak- wyszłam, przyszłam, zrobiłam itd.
Ale, ale ehm nie wiem. Jednak postanowiłam że go dodam, skoro i tak siedzę sama w domu, przy okazji mam czas by poczytać wasze blogi :))
PS:
Z koleżanką założyłam tak jakby duet. Szansa że się wybijemy jest jak 1 do 1000000 , ale z tego powodu że obie lubimy śpiewać( nie mówię że umiemy) zaczęłyśmy robić covery do różnych piosenek.
Nie dawno dodałyśmy pierwszy (One Direction - One Way Or Another)
-        Cover
Więc jeśli możecie wejść i skomentować to byłabym wdzięczna, liczą się wasze opinie, czy jest źle , okropnie czy zgon na miejscu :D Tutaj macie też nasz Twitter, który założyłyśmy kilka dni temu, więc dużo obserwatorów nie ma (było 12 a teraz jest 8;(), więc POMÓŻCIE SPEŁNIĆ MARZENIA DZIECIOM(chorym na głowe) :))
Jeśli nie wiecie która to ja , to ta bez okularów  :D